AIDA – Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Άπνοιας 2017

Ένα διαφορετικό αλλά και πολύ δύσκολο άθλημα

Είχα την τύχη να γνωρίσω αυτό το άθλημα και σαν αθλήτρια αλλά και φωτογραφικά! Ναι και όμως ασχολούμαι και με την άπνοια!

Τι είναι όμως το άθλημα της άπνοιας; Επιτρέψτε μου να σας εξηγησω και να σας βάλω σε αυτόν τον ιδιαίτερο κόσμο.

Για πρώτη φορά άκουσα για την άπνοια από τον Βασίλη Καλογερόπουλο μέλος της Εθνικής Ομάδας Υποβρύχιας Σκοποβολής (ο οποίος στην συνέχεια έγινε πολύ καλός μου φίλος αλλά και προπονητής μου), το οποίο και γνώρισα στην πτήση της Aegean Airlines από το Μιλάνο στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2014. Μιλάγαμε για κολυμβητικά θέματα μέχρι που αναφέρθηκε στην άπνοια. Η άπνοια είναι παγκόσμιο άθλημα και μάλιστα η Ελλάδα έχει πολλούς καλούς και αξιόλογους αθλητές. Δεν είναι τυχαίο που κάτοχος του Παγκοσμίου Ρεκόρ στο αγώνισμα της Δυναμικής με πέδιλα με επίδοση 300 μέτρα, το έχει Έλληνας και ανήκει στον Γιώργο Παναγιωτάκη.

Το άθλημα της άπνοιας χωρίζεται στα εξής αγωνίσματα:

  • Στην στατική άπνοια – κράτημα της αναπνοής κάτω από την επιφάνεια του νερού για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο.
  • Στην δυναμική χωρίς πέδιλα – κολύμπι κάτω απο την επιφάνεια του νερού για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση.
  • Στην δυναμική με μονοπέδιλο ή διπλά πέδιλα – κολύμπι κάτω απο την επιφάνεια του νερού για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση.

Με ρωτάνε πολλες φορες…καλά πόσο κρατάς την αναπνοή σου και πόση απόσταση έχεις διανύσει; Και τους απαντάω, η καλύτερη επίδοση μου είναι 3 λεπτά και 31 δευτερόλεπτα στην στατική και 84 μέτρα στην δυναμική χωρίς πέδιλα. Αλλά το δικό μου είναι πολύ λιγο μπροστά σε επιδόσεις 6, 7, 8 και παραπάνω λεπτά ή 90, 100, 150 μέτρα. Συνήθως με κοιτάνε με μάτια γουρλωμένα και με επιφωνήματα!!!

Όμως αυτό το άθλημα, έχει κάτι άλλο…έχει κάτι διαφοτερικό…και εκεί είναι και η δυσκολία του.

Δεν έχεις να αντιμετωπίσεις μόνο τον σωματικό πόνο, ή το μυαλό σου. Έχεις να παλέψεις με το ίδιο το ένστικτο και αυτό που σε κρατάει στη ζωή….με το οξυγόνο.

Είναι πολύ δύσκολο να πηγαίνεις κόντρα στην αναπνοή σου…ομώς αυτό είναι που το κάνει και ξεχωριστό…και ειδικά οι ψαροντουφεκαδες μπορούν να το επιβεβαιώσουν αυτό.

Γίνεσαι ένα με την ανάσα σου, ένα με το μυαλό σου…ακούς την καρδιά σου. Ακούς τον ήχο της αναπνοής σου…Μία μεγάλη ανάσα, βουτάς στο νερό και εκεί αρχίζει η πάλη…με το ίδιο σου το σώμα.

Οι προπονήσεις δεν είναι εύκολες. Είναι απαιτητικές και χρειάζεται κανείς να αφιερώσει πολύ χρόνο και εντός αλλά και εκτός νερού.

Στους αγώνες υπάρχουν κριτές και δύτες ασφαλείας για την ασφάλεια των αθλητών. Υπάρχει συγκεκριμένο πρωτόκολλο έτσι ώστε ένας αθλητής να βγει έγκυρος. Πρέπει να βγει από το νερό όταν τελειώσει την προσπάθειά του, να βγάλει τον εξοπλισμό που έχει στο πρόσωπό του, να κοιτάξει τον κριτή στα μάτια και να πει το χαρακτηριστικό I am OK. Αλλά η προσπάθεια του δεν τελειώνει εκεί, καθώς πρέπει να διαπιστώσουν οι κριτές ότι ο αθλητής έχει τον πλήρη έλεγχο. Ανάλογα οι κριτές θα του δώσουν στην συνέχεια την λευκή (έγκυρη προσπάθεια), την κίτρινη (έγκυρη αλλά με ποινή) ή την κόκκινη κάρτα (άκυρη προσπάθεια)

Ομολογώ, ότι χτες στην αρχή της ημέρας ζήλεψα που δεν συμμετείχα για 3η φορά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Όμως είδα όλη την προσπάθεια και την προετοιμασία απέξω, με αποτέλεσμα να εκτιμήσω ακόμα περισσότερο τους συναθλητές μου αλλά και το ίδιο το άθλημα.

Ελπίζω με τις εικόνες μου να μπορέσω να σας μεταφέρω αυτή την αίσθηση και την μαγεία αυτού του αθλήματος και να το αγαπήσετε και εσείς όπως και εγώ.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες στο site της AIDA HELLAS .