Γιατί διέγραψα τις εφαρμογές των social media από το κινητό μου.

Εξαιτίας του επαγγέλματός μου (φωτογράφος), είμαι “αναγκασμένη” να έχω ενεργή δραστηριότητα στα social media.
Βλέπετε όλα έχουν να κάνουν με την εικόνα στην σημερινή επόχη κάτι το οποίο είναι απόλυτα συνυφασμένο με την φωτογραφία.

Ολοένα και περισσότερο ένιωθα εγκλωβισμένη γύρω από τα social…ειδοποιήσεις από εδώ, μηνύματα από εκεί και το κινητό μου είχε καταντήσει ξυπνητήρι από τους συνεχόμενους και επαναλαμβανόμενους ήχους.

Κάποια στιγμή άρχισα να έχω ενοχλήσεις στο κεφάλι μου….Ενιωθα να καίγεται και δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί. Μία διαρκή κόπωση και μία μόνιμη αδιαθεσία. Το κεφάλι μου δεν με άφηνε να ηρεμίσω. Κάθε φορά που έπιανα το κινητό το κάψιμο γινόταν όλο και πιο έντονο. Τα δάχτυλα μου μουδιαζαν από το επαναλαμβανόμενο τσικι-τσικι για να πληκτρολογώ τα μηνύματά μου στις αντίστοιχες εφαρμογές για άμεση επικοινωνία…
Ένιωθα πραγματικά σαν χαμένη. Άφηνα τα μηνύματα…έπιανα την ροή και το scroll down και scroll…scroll και εκεί που το ρολόι έγραφε 21:20, ξαφνικά πήγαινε 21:50 και ένιωθα σαν να είχα μόνο ανοιγοκλείσει τα μάτια μου. Και άφηνα το scroll γιατί πάλι το κινητό μου είχε χτυπήσει από κάποιο μήνυμα και το κάψιμο ερχόταν πάλι και τα χέρια μου μουδιαζαν. Ένιωθα άρρωστη. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που ένιωθα και ανακατωσούρα στο στομάχι μου.

Ένα βράδυ ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και βούιζαν τα αυτιά μου. Προσπαθούσα να καταλάβω τι συνέβαινε και ένιωθα τόσο άρρωστη. Εκεί που σκεφτομουν, χτύπησε πάλι το κινητό μου για άλλη μία φορά. Μήνυμα…..Μόλις έπιασα το κινητό μου, ένιωσα πάλι εκείνο το μουδιασμα στα δάχτυλά μου….το κάψιμο στο κεφάλι μου.

Και εκεί το κατάλαβα…

Αμέσως άρχισα να σχηματίζω το παζλ όλης αυτής της κατάστασης. Από άνθρωπος που λατρευα και λατρευω την άμεση επαφή, είχα εγκλωβιστεί σε μία επικοινωνία με μηνύματα επηρεασμένη από το ρεύμα της εποχης. Και όσο έγραφα σεντόνια στις εφαρμογές άμεσης επικοινωνίας, τόσο χανόμουν από μένα και από αυτά που εγώ αγαπω. Και τόσο όλη αυτή η επικοινωνία έκανε πιο δύσκολη τη ζωή μου από πολλούς τρόπους. Ένιωθα άρρωστη, κουρασμένη να ανταπεξέλθω στις καθημερινές μου υποχρεώσεις (και πιστέψτε με είναι πολλές…πάρα πολλές), ήμουν πιο εκνευρισμένη και ένιωθα να μην ελέγχω τη ζωή μου και άλλα πολλά.

Έτσι λοιπόν αποφάσησα να σβήσω τις εφαρμογές από το κινητό μου. Η αλήθεια είναι ότι μου δημιούργησε στην αρχή πολλά προβλήματα αυτή μου η κίνηση. Αρχικά έπιανα τον εαυτό μου να κάνει την κίνηση για να πιάσω το κινητο μου χωρίς λόγο. Δεν μπορούσα να πείσω κάποιους ανθρώπους ότι δεν έχω τις εφαρμογές στο κινητό μου. Μου έλεγαν… “αφού φαίνεσαι ενεργή, γιατί δεν απαντάς”  “μα καλά; δεν είδες την ανάρτησή μου”  “δεν είδες το μήνυμά μου;”
Και όσο και να μου δημιουργουσε “προβλήματα” στην αρχή, τόσο εγώ ένιωθα καλύτερα. Η κόπωση μειώθηκε. Το κάψιμο στο κεφάλι μου δεν με πιάνει πλέον τόσο εύκολα. Ανακάλυψα πάλι την χαρά του να μιλάω στο τηλέφωνο! Έχω περισσότερο χρόνο να εκπαιδεύομαι πάνω στην ειδικότητά μου, να βάζω νέους στόχους και να σκέφτομαι πώς θα τους υλοποιήσω. Έχω περισσότερο χρόνο να ξεκουραστώ και διαβάσω τα αγαπημένα μου βιβλία και να βάλω ξανά προπονητικούς στοχους. Περισσότερο ποιοτικό χρόνο για μένα και το παιδί μου. Περισσότερο ποιοτικό χρόνο για την σχέση μου και τον σύντροφό μου. Περισσότερο χρόνο να παρατηρώ και να βελτιώνω τη ζωή μου, από το να παρατηρώ τις ζωές των άλλων. Δεν το έκανα ποτέ στην κανονική μου ζωή αυτό…γιατί να το κάνω στην ηλεκτρονική μου;

Ξέρω ότι λόγω επαγγέλματος δεν θα μπορέσω να απαλαγώ τελείως από τα social. Τα χρησιμοποιώ όμως με την συχνότητα που πρέπει να τα χειρίζεται ένας επαγγελματίας και αυτό σε ώρες γραφείου. Τις υπόλοιπες ώρες τις αφιερώνω σε αυτά που πραγματικά έχουν αξία για μένα!