Φωτογράφιση βάπτισης με βροχή
Σκέψεις ενός φωτογράφου
O μεγαλύτερος φόβος ενός φωτογράφου είναι η βροχή….και μετα από 8 χρόνια σερί χωρίς βροχή και αφού το παινευόμουν ότι στα δικά μου μυστήρια δεν βρέχει, ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσω και εγώ τον μεγαλύτερο φωτογραφικό μου φόβο.
Χτες το πρωί ξύπνησα κατά τις 4:00…κοίταξα το κινητό μου, ήταν νωρίς ακόμα. Ήθελα 4 ώρες μέχρι να ξυπνήσω και να αρχίσω να ετοιμάζομαι για μία ακόμα φωτογράφιση βάπτισης. Όμως είχα αγωνία και ανυπομονούσα γιατί αυτή η βάπτιση ήταν ιδιαίτερη για μένα, καθώς βάπτιζε η κουμπάρα μου, η αδελφή μου, το δεύτερο της παιδάκι! Το πρώτο της παιδάκι τον Γιώργο είχα την χαρά και την τιμή, να τον βαπτίσω εγώ και να έχω ένα ακόμα παιδί!
Στριφογυρνάω και σκέφτομαι ότι όλα θα πάνε τέλεια… Η ώρα 4:30….ακούω να βρέχει…..λέω θα σταματήσει μέχρι το πρωί. Η γάτα μου ανησυχη άρχισε να τριγυρνάει μέχρι που κούρνιασε δίπλα μου και γλυκά – γλυκά με ξαναπήρε ο ύπνος.
8:00….καταιγίδα….κοιτάζω τον ουρανό….λέω δεν γίνεται…θα σταματήσει…όμως ήξερα ότι αυτό δεν θα γίνει…Φαινόταν….
Ετοιμάζομαι….την τσάντα στον ώμο και φεύγω…Μιλάω καθώς οδηγώ, με τον συνάδελφο βιντεογράφο Παναγιώτη στο τηλέφωνο και ανταλλάσσουμε πληροφορίες για το πώς και τι.
Φτάνω…και σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου. Που; Πού θα τους φωτογραφίσω; Μία συνοικιακή εκκλησία χωρίς ιδιαίτερο περιβάλλον χώρο, μέσα στην εκκλησία 3 μνημόσυνα σε εξέλιξη και εξω ο μοναδικός χώρος να φωτογραφίσω… 1 μέτρο χ 1 μέτρο χωρίς ιδανικό για μένα φόντο, κόσμος να περνάει από μπροστά μου με ομπρέλες, catering να στήνουν κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια μου και από πίσω μου πλάτη με πλάτη με ανθρώπους που έχουν στριμωχτεί σαν σαρδέλες για να γλιτώσουν από την βροχή.
Τέχνη…τέχνη….τέχνη…πρέπει να κάνεις τέχνη, αυτή η λέξη γυρνάει συνέχεια στο μυαλό μου…και ξαφνικά σκέφτομαι…αναμνήσεις, στιγμές! Αυτό κάνει ένας φωτογράφος παγώνει τον χρόνο! Δεν υπάρχουν ιδανικές στιγμές πάντα στο επάγγελμά μας, όμως είμαστε υπεύθυνοι για τις αναμνήσεις των ανθρώπων που μας εμπιστεύονται! Ένιωσα απελευθερωμενη ξαφνικά από κανόνες, τεχνικές, κάδρα κλπ! Σκέφτηκα…κάνε αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα και πάγωσε τον χρόνο με συναισθήματα γι αυτούς τους ανθρώπους!
Αυτό είναι φίλοι μου η ζωή….έχει εμπόδια, δυσκολίες, αλλά έχει και χαρές, αναμνήσεις και στιγμές! Στιγμές με ανθρώπους που αγαπάμε, φίλους, συγγενείς, τον άνθρωπο της καρδιά μας!
Σύντομα θα σας έχω ολοκληρωμένο υλικό για να δείτε την βάπτιση της Μαρίας. Μέχρι τότε, Ειρήνη μου, φίλη μου, κουμπάρα μου, αδελφή μου….Σαγαπώ…