Μία κληρονομιά από αναμνήσεις

Η φωτογράφιση βάπτισης της Μελίνας στο Κολυμβητήριο Ραφήνας

Από την βάπτιση μου, έχω ένα άλμπουμ με καμιά 30 αριά φωτογραφίες. Κατά κύριο λόγω οικογενειακές και 2-3 στιγμές από το μυστήριο. Εννοείται ότι δεν υπάρχουν καλλιτεχνικές φωτογραφίες όπως βγαίνουν σήμερα, όμως έχουν μία ξεχωριστή μαγεία και μία ξεχωριστή αίσθηση και χρώμα, καθώς είναι οι φωτογραφίες από την δική μου βάπτιση, που είμαι εγώ το μωρό. Εκεί βλέπω τους γονείς μου νέους, αδύνατους…την ντελικάτη γιαγιά μου που από πάντα ήταν κοκέτα και τον νονό μου που με κράταγε με το ζόρι στα χέρια, καθώς ήμουν λίγο μανούνι κατά την διάρκεια του ΠΙΣΤΕΥΩ.

Αυτή είναι η δική μου κληρονομιά από αναμνήσεις…που μπορει στα 15 – 16 μου χρόνια να μην έδινα και πολύ σημασία…αλλά σήμερα, τις χαζεύω που και που και νιώθω σαν να είμαι εκεί!

Πολλά ζευγάρια, δεν δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην φωτογράφιση βάπτισης του παιδιού τους όσο έδωσαν στον γάμο τους. Όμως τολμώ να πώ ότι η φωτογραφία βάπτισης ίσως να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα και σημασία, ακόμα και από τον γάμο. Και γιατί αυτό; Γιατί ο άμεσα εμπλεκόμενος σε αυτήν που δεν είναι άλλος απο το ίδιο το μωρό, επειδή…είναι όντως μωρό, δεν έχει αναμνήσεις για να θυμάται έστω κάποιες λίγες στιγμές, που ίσως να μπορεί να διατηρήσει και χωρίς φωτογραφίες.

Είδατε λοιπόν πόσο σημαντική είναι η φωτογραφία βάπτισης του παιδιού μας; Είναι η κληρονομιά από την δική του βάπτιση…αυτό που θα κρατάει στα χέρια του 30 χρόνια μετά ( 34 χρόνια μετά….εγώ…!) για να βλέπει…τι έγινε εκείνη την ημέρα. Και όχι ηλεκτρονικά….αλλά στο χέρι…το άλμπουμ της βάπτισής του, τυπωμένο.

Όταν ήρθε η Αρετή, η μαμά της Μελίνας στο γραφείο μου, για να μιλήσουμε για την βάπτιση της κόρης της, ήταν από τις εξαιρέσεις, καθώς το θεωρούσε το πιο σημαντικό που μπορούσε να αφήσει σαν κληρονομιά στην πανέμορφη κόρη της. Ήθελε ότι είχε ετοιμάσει για εκείνη την ημέρα, που ήταν όλα για εκείνη, να μείνουν για να τα θυμάται η Μελίνα, τι έκανε η μαμά της και ο μπαμπάς της γι αυτήν. Αυτό δεν θέλουμε εξάλλου όλοι οι γονείς; Ότι καλυτερο για τα παιδιά μας; Ότι μπορεί ο καθένας; Πολύ ή λιγο δεν έχει σημασία…αλλά να ξέρει το παιδί μας τι κάναμε γι αυτό;

Χαίρομαι που 30 χρονια μετά, η Μελίνα θα κοιτάει τις δικές μου φωτογραφίες για να θυμάται τι έγινε εκείνη την ζεστή μέρα του Ιουνίου, που μπορεί τότε στα μάτια της να μην φαίνονται καλλιτεχνικες σε σχέση με το πως θα είναι στο μέλλον οι φωτογραφίες, αλλά όμως θα έχουν μία ξεχωριστή μαγεία και μία ξεχωριστή αίσθηση και χρώμα, καθώς θα είναι οι φωτογραφίες από την δική της βάπτιση, που ήταν η ίδια μωρό.